“Het is tijd, de hoogste tijd”.

Als een volleerd mannenkoor werd Ewald ontvangen in de Mussenberg

na een paar keer afwezigheid door werkzaamheden.

Mijn vader zei in dit soort gevallen: “Zaken gaan voor het meisje”.

Toine had de receptuur deze keer bedacht, inclusief de bijbehorende ingrediënten,

de hoeveelheden van dit en dat, enzovoort. Ga d’r maar ‘ns aanstaan.

Gegratineerde platte oesters, cocktail van geschilde asperges, gebakken halve kreeft.

Fout, het is andersom namelijk half gebakken kreeft, verdraaid da’s wéér niet goed, want dan heb je ook een helft die níet gebakken is.

Nou ja men zegt niet voor niets: Meneer van Dale geeft antwoord.

Volgens, toen nog dunne Johan Hendrik van Dale (1828-1872), een spitsvondige en erudiete taalgoochelaar, bestonden er toen nog helemaal geen kreeften, alleen maar zonder poten.

Die zijn eraan gekomen rond de latere eeuwwisseling en daarom zit er zo’n zielig prutje

vlees in die pootjes, want de evolutie gaat niet zo snel.

Het was een leuke avond en eh Toine bedankt en verrekte goed gedaan.

Uw sommAlier,

Kruitje